Rottweiler
Rottweiler przypomina psa pilnującego obozów rzymskich w
podbitej przez nich Germanii. Podobny jest także do psa rozpowszechnionego wśród
rolników i pasterzy celtyckich i germańskich jeszcze przed najazdem Rzymian.
Jednak bardzo ciężko rozstrzygnąć skąd tak naprawdę wywodzi się ta rasa.
Niemiecki kynolog R. Streble zalicza rottweilera do gładkowłosych psów
zaganiających, wywodzących się z linii psów bawarskich o celtyckim rodowodzie.
Kolebką tej rasy są ziemie niemieckie, a dokładniej Szwabia. Pierwszy Klub
Hodowców Rottweilera założono 13 stycznia
Użytkowość:
Dawniej psy te były wykorzystywane jako psy pasterskie, a także jako pomocnicy rzeźników. Obecnie głównie uznawany jest jako pies stróżujący. W 1910 został oficjalnie uznany za psa policyjnego.
Wygląd :
Wzorzec opisuje rottweilera jako psa średniego do dużego wzrostu, średniej wagi. Jest on harmonijnie zbudowany, przysadzisty i potężny. Sprawia wrażenie silnego, wytrzymałego i zwinnego. Rottweilera można wpisać w prostokąt tzn. że jest on dłuższy niż wyższy. Głowę ma dość masywną, czaszkę średniej długości, stop dobrze zaznaczony. Czoło lekko wypukłe, część potyliczną wyraźnie rozwiniętą. Szczęki mocne i szerokie, wargi nie obwisłe. Owalne, ciemnobrązowe oczy. Uszy średniej wielkości, wysoko osadzone i szeroko rozstawione. Szyja jest mocna, lekko łukowata. Klatka piersiowa szeroka, potężnie umięśniona. Grzbiet mocny, prosty i zwarty. Zad szeroki, lekko zaokrąglony. Ogon zwykle obcinany na wysokości pierwszego lub drugiego kręgu. W krajach, gdzie kopiowanie jest prawnie zabronione, ogon jest noszony lekko zakręcony ku górze. Kończyny są proste i dobrze umięśnione. Szata składa się z włosów okrywowych, średniej długości, twardych w dotyku i podszerstka. Umaszczenie jest zawsze czarne, podpalane w ściśle określonych miejscach: na policzkach, nad oczami, pod szyją i na spodniej stronie klatki piersiowej, pod nasadą ogona i na kończynach.
Zdrowie i
pielęgnacja :
Rottweiler ma krótką sierść, więc wymaga zwiększonej
częstotliwości zabiegów pielęgnacyjnych tylko w okresie linienia. Dieta psów
tej rasy powinna być odpowiednio dobrana i bogata w białko. Żywność zaleca Sie
podawać rozdzieloną i po wysiłku fizycznym.
Podobnie jak u większości psów ras dużych może
występować dysplazja stawów biodrowych, jak również dysplazja stawów
łokciowych. Ich budowa wpływa również na zwiększenie ryzyka wystąpienia skrętu
żołądka. Mają też skłonność do występowania różnych alergii.