Dalmatyńczyk
Jedna z ras psów, należąca do grupy psów gończych, posokowców i ras pokrewnych, zaklasyfikowana wraz z rodezjanem do sekcji ras pokrewnych. Psy te w średniowiecznej Dalmacji wykorzystywane były jako gończe, a później, w XVII wieku jako obronne. W XVIII wieku sprowadzone do Wielkiej Brytanii. Zanim jednak dotarły do Anglii, odbyły długą podróż poprzez kraje basenu Morza Śródziemnego, gdzie trafiły z Dalmacji pod nazwą wyżły regusańskie lub legawce dalmatyńskie, a następnie z Francji jako psy galicyjskie dotarły na Wyspy Brytyjskie. Rasa ta przywędrowała do Polski pod nazwą Dalmatinnis.
Umaszczenie jest czysto białe z ostro odgraniczonymi, okrągłymi czarnego lub
wątrobianobrązowego koloru cętkami. Pojawiają się one
już u około dwutygodniowych szczeniąt, które rodzą się białe. Średnica plam
wynosi 20-
Jest to pies odważny, przyjacielski, inteligentny, czujny, zrównoważony i
towarzyski. Wykazuje wysoki stopień przywiązania do członków rodziny, dobrze
czuje się w towarzystwie dzieci. Bardzo żywy, aktywny, dobrze umięśniony pies,
pobudliwy. Sprawdza się jako pies rodzinny, jeśli jest odpowiednio prowadzony.
Dalmatyńczyki gubią bardzo dużo włosów. Linieją praktycznie przez cały rok z przejściowymi okresami w których linieją bardzo obficie. Spotykane problemy zdrowotne u tej rasy to kamica moczanowa, głuchota, młodzieńcza nefropatia, cisawica, skręt żołądka.
Średnia długość życia to ok. 10-12 lat.
Rasa zyskała szczególną popularność dzięki disneyowskiej produkcji 101 dalmatyńczyków i filmowi aktorskiemu o tym samym tytule oraz jego kontynuacjom. Spotykana jest u tej rasy głuchota wrodzona, więc psy są poddawane badaniom audiometrycznym.